این شعری رو که براتون مینویسم رو خیلی دوست دارم و خودمم حفظش کردم و در کتاب فارسی مون هست فارسی کلاس پنجم

جداشد یکی چشمه از کوهسار                 به ره گشت ناگه به سنگی دچار
به نرمی چنین گفت با سنگ سرد             کرم کرده راهی ده ای نیکبخت
گران سنگ تیره دل سخت سر                زدش سیلی و گفت دور ای پسر
نجنبیدم از سیل زور آزمای                   که ای تو که پیش تو جنبم ز جای
نشد چشمه از پاسخ سنگ سرد               به کندن در استاد و ابرام کرد
بسی کند و کاوید و کوشش نمود             کزان سنگ خارا رهی برگشود
ز کوشش به هر چیز خواهی رسید          به هر چیز خواهی کماهی رسید
برو کارگر باش و امّید وار                  که از یاس جز مرگ ناید به بار
گرت پایداری است در کارها                شود سهل پیش تو دشوارها

                   خدا

تو خدای بی شریکی                                تو یگانه ای و دانا

تو چه خوب و مهربانی                               تو که پاکی و توانا

تو در آن زمان که نامی                               ز جهان نبود بودی

در بسته ی جهان را                                  به جهانیان گشودی 

تو به گوش ابر خواندی                                 که از آسمان ببارد   

تو به آفتاب گفتی                                       به زمین قدم گذارد     

تو به چشمه یاد دادی                                  ز دل زمین بجوشد

به گیاه تشنه گفتی                                     که از آب آن بنوشد 

تو به ژاله امر کردی                                       که به برگ گل نشیند

به خزان اجازه دادی                                       که گل از چمن بچیند 

به هزار نقش زیبا                                           گل و سبزه را کشیدی

شب و روز و کوه و دریا                                    همه را تو آفریدی                    

                                                                                   نام درس :الهی

الهی یکتای بی همتایی بر همه چیز بینایی در همه حال دانایی

الهی عنایت تو کوه است و فضل تو دریا کوه کی فرسود و دریا کی کاست؟

خدایا ای داننده ی راز ها ای شنونده ی آواز ها ای بیننده ی نماز ها ای پذیرنده ی نیاز ها از بنده خطا آید و از تو عطا.

الهی خودرا از همه به تو وابستم نومیدم مساز بگیر دستم.